ตอนนี้สบายมากๆ เรียน elective ที่ รพ. ชลประทาน
ไม่เคยรู้สึกสบายอย่างนี้มาตั้งแต่ขึ้นคลินิกแล้วละ
ได้กลับบ้านด้วย
เจอวันหยุดห้าวันติดเข้าอีก ก็พูดได้คำเดียว
"สบายโคตรรรรรรรรรรรร" ครับพี่น้อง...อิอิ
เราก็ไม่ได้อัพเดทอะไรมากมายตั้งแต่ขึ้นคลินิกอะนะ
มันมีเรื่องราวมากมายอ่า
แต่ก็รู้สึกดีที่ผ่านมันมาได้
เหลือบไปเห็นบล๊อกเก่าก่อนหน้านี่ ก็อะนะ
คนๆนั้น เราไม่สนใจเค้าแล้วละ
เราไม่อยากเข้าอีหรอบ "รู้เขาหรอกแต่เต็มใจให้หลอก" อะนะ
คนบางคนก็ตัดสินแต่ภายนอกไม่ได้เลย
"Don't Judge a Book By Its Cover!"
เรามาเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า
ช่วงนี้ที่หยุดๆก็กะว่าจะอ่านนิยายละ
เราหยิบหนังสือที่เคยอ่านค้างไว้เมื่อชาติที่แล้วมาอ่ะนะ
คือเรื่อง The Rule of Four เป็นหนังสือภาษาอังกฤษละ
จำได้ว่าคลับคล้ายคับครากับ The Da Vinci Code อะนะ
แต่อ่านๆไปก็รู้สึกงั้นๆ บวกกับปวดตาด้วยที่ใช้สายตาจ้องดูโทรทัศน์ กับจอคอมพิวเตอร์มากไป...
Anyway... ก็กะว่าจะอ่านให้จบนั่นแหละ แล้วก็จะอ่านเรื่องเก่าๆตอนที่เรียน Medicine อ่ะนะ
เพราะว่าตอนนี้ลืมไปเกือบหมดและ เหอๆๆ
ถ้าเป็นไปได้ อยากจะอ่านของ Pediatrics ไว้ก่อนด้วย
อืมมม....เพราะวอร์ดต่อไปเราขึ้นเด็กไงละ
ช่วงนี้อารมณ์ยังคงเป็นเหมือนเดิมละ
โกรธง่าย ขี้หงุดหงิดง่ายย
อารมณ์ด้านมืดทั้งนั้นเลยอ่า
พรุ่งนี้ก็เป็นวันพระแล้วด้วยนะ (วันอาสาฬหบูชาไง)
พ่อก็เลยว่าจะพาครอบครัวเราไปไหว้พระ...ไกลถึงนู้นแนะ สุพรรณบุรี
(เยี่ยมมากๆ) หวังว่าพรุ่งนี้ฉันจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้นะ
จะไม่รู้สึกแย่ไปกับอะไรๆมากนัก
ถ้าหากเราควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ ไม่ให้หวั่นไหวง่ายๆ ก็คงจะดีอะนะ
แต่ก็ดีหน่อยที่ไม่รู้สึกเสียใจเรื่องพี่แบงค์แล้วละ
พอไม่ได้เจอหน้ากัน...ไม่ได้คุยกันนานๆ มันก็ลืมได้เองอย่างนี้ละมั้ง
ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าเวลามันเป็นตัวรักษา หรือว่าตัวเราเองที่รักษาใจเราเองก็ไม่รู้นะ
แต่ก็ดีแล้วละ ที่ทำใจลืมพี่เค้าได้
ไม่ใช่อะไรหรอก เราก็ไม่ได้ว่าเค้าไม่ดี
พี่เค้าเป็นพี่ชายที่ดีคนนึงละ...เราเสียใจในอีกประเด็นนึงก็เท่านั้นเอง
โอ...ตอนนี้เราปวดตามากเลย่อ่า
เห็นทีต้องพักสายตาแล้วอ่า
แค่นี้ก้อนนะ
